اين اختراع در زمينه افزايش حلاليت سيپروفلوكساسين در محيط آبي است. قرص سيپروفلوكساسين جزء دسته ي آنتي بيوتيك ها قرار دارد و براي درمان عفونت هاي باكتريال از آن استفاده مي شود،كه به دليل حلاليت پايين در محيط آبي بدن، كارآيي اين تركيب به حدي پايين است كه استفاده از اين تركيب را در كاربردهاي دارويي محدود مي كند. براي غلبه بر اين نقاط ضعف و افزايش قابليت زيستي، تقويت كارايي آنها در طول فرآيند و رهاسازي كنترل شده در دستگاه گوارش، از روش هاي مختلفي از جمله كپسولي كردن استفاده مي شود. تشكيل كمپلكس درهم جاي سيپروفلوكساسين با پلي ساكاريدها به ويژه سيكلودكسترين ها، نه تنها باعث افزايش انحلال پذيري سيپروفلوكساسين در محيط آبي شده، بلكه كارايي اين تركيب را در كاربردهاي دارويي در بدن افزايش مي دهد. در اين پژوهش ابتدا به‌منظور افزايش حلاليت دارو، نانو كپسول‌هاي حاوي دارو سيپروفلوكساسين از طريق تشكيل كمپلكس درهم جاي بين دارو و سيكلودكسترين تهيه شد و ساختار نانو كپسول‌هاي حاصل، با آزمون‌هاي XRD، FT-IR، SEM،HNMR و DSC مورد بررسي قرار گرفت و تشكيل كمپلكس درهم جاي بين دارو و سيكلودكسترين تأييد شد. پس از بررسي ساختار كمپلكس، ميزان رهايش كنترل شده سيپروفلوكساسين از نانو كپسول ساخته شده در شرايط شبيه سازي شده با شرايط معده سالم و بيمار در محلول بافر فسفات با ph=7,2 در شرايط دمايي مورد نظر با تست UV در λ_(max ) =278nm (طول موج مشخصه سيپروفلوكساسين) مورد بررسي قرار گرفت. براي منظور بررسي رهايش، مقدار مشخصي از كمپلكس سيپروفلوكساسين/ سيكلودكسترين درون كيسه دياليز قرار گرفت و در بشر هاي حاوي بافر فسفات گذاشته شد. در فواصل زماني مشخص، از بشرها نمونه برداشته شد و به ازاي آن بافر فسفات به ظرف اضافه شد . نمونه هاي برداشته شده با استفاده از طيف سنجي فرابنفش – مرئي در طول موج ثابت 278nm تست شد و جذب آنها ثبت گرديد،سپس با منطبق ساختن هر يك از نمونه ها با نمودار كاليبراسون جامع خطي، غلظت رها شده سيپروفلوكساسين مشخص به دست آمد.